Wat drijft Hester Faber? Ik geloof in algemene zin in de haalbaarheid van een duurzame en veilige samenleving.
Zo. Dat staat.
Maar er moet nog veel gebeuren voordat ‘we’ zover zijn. Daartoe bemoei ik mij graag met de transitie naar die duurzame en veilige samenleving. Door het gesprek aan te gaan. Door belangen met elkaar te verbinden.
Begin jaren ’90 koos ik voor een brede studie ‘milieukunde’. Al tijdens mijn studie heb ik de kern ervan toegepast: het onderzoeken van een probleem vanuit verschillende invalshoeken. Daarmee is de zoektocht naar het (vergroten van het) gezamenlijke belang het terugkerende thema in mijn werk, waarbij ik altijd uitga van de integrale benadering en verschillende kennisgebieden probeer te verbinden.
Na meer dan 15 jaar in de commerciële advies- en ingenieurswereld heb ik vervolgens mijn ervaringen uitgebouwd in de (semi-)overheidssector. Al die jaren heb ik de vrijheid gehad (genomen of gekregen) om zowel in heel verschillende rollen als in heel verschillende typen projecten te mogen opereren. De rode draad die zich aftekent in mijn carrière omschrijf ik als ‘transitie naar een duurzame en veilige samenleving’.
Het lijkt alsof we het tij mee hebben, al zijn de stapjes soms klein en lijkt de voortgang beperkt. Ik beschouw dit altijd met een positieve blik, elke stap is er één. In de afgelopen jaren werden zowel internationaal als landelijk nieuwe klimaatakkoorden gesloten en klimaatrechtszaken gewonnen. De roep om actie lijkt aan te slaan, de goede energie moet worden benut. Lokale energie-coöperaties schieten uit de grond, repair-cafés dragen bij aan gedachten over de circulaire economie. Scholieren staken massaal voor hun duurzame toekomst. Is het een trend? Zit ik teveel in mijn eigen bubbel? In ieder geval is het een beweging waar ik me graag voor inzet.
Om bij te dragen aan de transitie zijn coalities nodig. Nieuwe coalities. Tussen tuinbouw en cosmetica bijvoorbeeld. Tussen de agrariër en de bouwsector. Tussen producent en consument. In beleidstermen wordt dan gesproken over ‘triple helix’ of over de 4 O’s (ondernemers, onderwijs, overheid en onderzoek). Daarbij wordt de O van omgeving (burger, consument) voor het gemak vaak vergeten. Immers, om die gewenste duurzame en veilige samenleving te kunnen bereiken is de interactie met de samenleving onmisbaar. Ik combineer graag de ervaringen van alle kanten van het speelveld, zowel als opdrachtgever, opdrachtnemer als zelf als stakeholder.